डोटेली भाषाका कवि एबम कवयत्री द्वय सुरेश ऐर र सीमा ऐर ”तेरै बाटो हेरी रुन्छन रसायाका आँखा”

admin

 

 

 

 

तेरै बाटो हेरी रुन्छन रसायाका आँखा।

फुकाईजा पाण्याका गाठा मखमलि धागा।

न साचो जोड्याको माया न खायाका बाचा।

फुकाउनाई छाणिगै साईले पिरतिका फाचा।

क्या देखाउ मुटुका सेला बचनले हान्याका।

उसाई छन मायाका गाठा दुई मिली बान्याका।

रमाईलो मँग्सिरका मैना ,हरिया गहुँ भया |

मनका बौला मायाजाल ,मनै भित्र रया ||

बस्न्या थलो अदारईछ , का उडीगैइ मैना |

झलक्क अनुहार धेक्या , हिजो राती सैना ||

काहोली कैइ ठौर होलीन , मेरी फूल भाडी |

दुखी छौकी सुखी छौकी , मेरो माया छाडी ||

उईलकी हिर्दयप्यारी,आजभोली अरुभैइ |

प्रदेशका बिराना ठौर , सौराईले मरुभैइ ||

बेल उदाइको प्रभात हो रात पड़ी बासो हो।

ऐलका बिलौना मन्का उइलको हाँसो हो।

सुन गली पितल गली रएको कांसो हो।

मन गलाउने जिउ झुराउने प्रितीको नासो हो

छुटना की मुस्कीलै हो लौना की चांसो हो।

साइकी लाइ पीरथी केहो मेरी लाइ पासो हो।

– सुरेश ऐर सीमा ऐर् हाल चंडीगढ़

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *